KNJAŽEVSKO-SRPSKI TEATAR

www.joakimvujic.com

Teatru i Bradiću dve nagrade na festivalu u Aleksincu

                                                                                                                                                              www.joakimvujic.com
Predstava kragujevačkog Knjaževsko-srpskog teatra „Noć u kafani Titanik” nagrađena je sa dve najvažnije nagrade, za režiju i dramatizaciju na upravo završenom Festivalu praizvedbi u Aleksincu. Predstavu je po motivima priča Ive Andrića dramatizovao i režirao Nebojša Bradić, umetnički direktor kragujevačkog pozorišta. Kragujevačka predstava „Noć u kafani Titanik” odigrana je na takmičarskom repertoaru festivala u utorak, 20. novembra.
Festival praizvedbi održan je u Aleksincu od 18. do 24. septembra i selektor i umetnički direktor ove smotre glumac Dušan Duka Jovanović u takmičarskoj selekciji pozvao je pozorišta iz Niša, Vranja, Kragujevca, Kruševca i Šapca. Ova jedinstvena smotra u regionu (jedina slična manifestacija u Evropi održava se u Berlinu) završava se večeras, u subotu, 24. novembra, a na njenom zatvaranju biće revijalno izvedena predstava „Boemsko veče” Pozorišta na Terazijama - poetski kabare Radeta Marjanovića i Tanje Bošković. Umesto nagrađenih Nebojše Bradića i glumačkog ansambla predstave „Noć u kafani Titanik” nagrade će večeras na sceni aleksinačkog Centra za kulturu i umetnost primiti V. D. direktora Knjaževsko-srpskog teatra Vojo Lučić, jer glumačka ekipa predstave na čelu sa rediteljem Bradićem na veoma zapaženoj turneji po Republici Srpskoj (sinoć su nastupali u Banja Luci a večeras u Prijedoru) čiji je pokrovitelj Ministarstvo kulture Srbije.

Konkurs za dramski tekst Knjaževsko-srpskog teatra

NAGRAĐENA HLADNJAČA ZA SLADOLED RUŽICE VASIĆ

www.joakimvujic.com novembar 2012. godine


Žiri nagradnog konkursa „Kragujevac u pamćenju i izvan pamćenja” koji je raspisao Knjaževsko-srpski teatar u sastavu: predsednik žirija Gorica Popović, glumica i članovi Marija Soldatović, dramaturg i Milivoje Mlađenović, doktor književnosti na sednici održanoj 20. novembra 2012. godine u Beogradu jednoglasno je doneo odluku da se nagradi dramski tekst „Hladnjača za sladoled” autora Ružice Vasić.
U obrazloženju žirija, koji između ostalog sa zadovoljstvom konstatuje da su se autori svih devet dramskih tekstova koliko ih je stiglo na Konkurs uglavnom držali zadatog tematskog okvira za nagrađeno delo se ističe: „Žiri nalazi da snagu autentičnog dramskog izraza poseduje delo ’Hladnjača za sladoled’. Autor na uzbudljiv i potresan način daje sliku protekle dve decenije u Kragujevcu opisujući izgubljenu generaciju mladih ljudi i njihovo odrastanje u turbulentnim i teškim vremenima od ratnih do tranzicionih godina. Na fonu kragujevačke oktobarske tragedije i Velikog školskog časa autor gradi četiri dramske posvete upropaštenoj mladosti. Posebna vrednost ovog dramskog teksta je organizacija scenskog materijala i njegova kompozicija. Ovaj tekst nije značajan samo na lokalnom planu nego ima i univerzalne odlike, te se kao potencijal nudi svim pozorištima u Srbiji i regionu”, stoji u odluci žirija o nagrađenom tekstu.
Autor teksta Ružica Vasić (1976.) rođena je u Kragujevcu u naselju Erdoglija o kojem njeno nagrađeno delo i govori. Ove, 2012. godine diplomirala je dramaturgiju na Fakultetu dramskih umetnosti na Cetinju u klasi Steve Koprivice i Srđana Koljevića. Na konkursu kragujevačkog Studentskog kulturnog centra u ediciji „Prvenac” objavljena joj je zbirka poezije „Trošenje usana na reči”. Trenutno živi i radi u Budvi.
Nagrada konkursa „Kragujevac u pamćenju i izvan pamćenja” podrazumeva novčani iznos od 300.000 dinara i premijerno izvođenje teksta u produkciji Knjaževsko-srpskog teatra u 2013. godini.
Žiri nagradnog konkursa „Kragujevac u pamćenju i izvan pamćenja”, pored pobedničkog dramskog teksta, preporučuje da se u ediciji „Baština” kragujevačkog Knjaževsko-srpskog teatra objavi i tekst „Mlekadžija”, takođe kragujevačkog autora Nikole Šukovića.
Povodom odluka žirija konkursa i promovisanja nagrađenih i pohvaljenih tekstova i autora kragujevački teatar upriličiće naredne nedelje konferenciju za štampu.

Revija Joakim

www.joakimvujic.com

 

UVODNO SLOVO JOAKIMOVO
ŽIVO POZORIŠTE

Verujem da nam je živo pozorište potrebnije nego ikad. Potrebno nam je pre svega kako bismo izazivali dogmu i postavljali važna pitanja u rastućoj banalizaciji komercijalizovanog društva. Naša kultura je pod prevelikim uticajem reklamiranja, globalne televizije i senzacionalističkog novinarstva, čiji je jedini cilj da na brz i jednostavan način zadobiju što veću publiku. Tužno, baš kao i naš obrazovni sistem, ukoliko ga ne budemo negovali i plaćali, pozorište se neće razvijati. Takođe, kao i naš obrazovni sistem, ono ne može biti mereno ekonomskom računicom. Za demokratiju, pozorište je veoma važno iz drugog razloga: to je jedna od retkih preostalih prilika gde jedan segment društva može misliti i angažovati živu raspravu sa sobom.
Kao nacija, mi smo apatični prema ovim potrebama. Mi smo veoma dobri u stvaranju teatra, ali savršeno nemarni u brizi o njemu. Ipak, ja verujem da će u budućim godinama pozorište postati veoma važno i da će društvo i dalje brinuti o njemu. Akademsko obrazovanje i pozorišna profesija imaju odgovornost za to. Podsticanje dece da uživaju u bogatom životu pozorišta, dalekosežno daje rezultate u budućim vremenima, kada kao odrasli mogu da razumeju ono za što su kao deca sticali navike. To su, dakle, dugotrajne stvari.
U ovom novom, informacionom dobu, mi živimo, kupujemo, putujemo, učimo i – na određeni način se zabavljamo – sredstvima informacione tehnologije. Svi ti veličanstveni šoping molovi koji su izgrađeni širom sveta uskoro mogu postati prazne palate prošlosti. Mi uskoro tamo nećemo kupovati osnovne životne namirnice kao što su deterdženti, kornfleks ili mleko. Njih ćemo poručivati naveliko putem interneta i biće nam dostavljeni na kućne adrese. Druge kupovine će postati posebne i lične – odeća, hrana, voće, meso, riba koje treba lično birati i to će se kupovati u malim specijalizovanim radnjama u kojima će biti moguć razgovor između prodavca i kupca.
Na isti način mi možemo da sagledavamo i pozorište. Ono će biti zabava koja je sasvim posebna, zato što pozorište insistira na učešću i upotrebi naše imaginacije i zbog toga ga otkrivamo svakim novim danom i svakom novom predstavom. Pozorište je živo zato što mi utičemo na predstave, koliko i one utiču na nas. Rezultati takvog uticaja se razlikuju iz večeri u veče, i u toj razlici razlika je njegova snaga. Mnogi smatraju da je elitizam pozorišta njegova slabost, međutim, brojne su prednosti pozorišnog elitizma. Zbog toga je važno da pozorište pronađe nove načine kako da se obrati novoj publici, prevashodno mladim ljudima koji u njemu još nisu našli svoje mesto. Komunikacija nove publike i pozorišta neće se voditi preko službe marketinga, već preko drugih službi koje će razumeti potrebu te publike i znati da ponudi adekvatan odgovor.
Nebojša Bradić

KAD JEDAN MISLI DRUKČIJE

Odjeci gostovanja u Virovitici

Piše: Josip Strija,
Knjaževsko-srpski teatar, Kragujevac, Bosansko narodno pozorište Zenica, Kazalište Virovitica: Redžinald Rouz, „12 gnjevnih ljudi”, red. Nil Flekman.
Realizaciju kazališnoga projekta prema tekstu Redžinalda Rouza koprodukcijom ostvaruju tri kazališta – Bosansko narodno pozorište Zenica, Knjaževsko-srpski teatar iz Kragujevca i Kazalište Virovitica. Uz kazališta, u priču se uključuju i tri veleposlanstva Sjedinjenih Država (u Bosni i Hercegovini, Srbiji i Hrvatskoj), a sve pod redateljskim nadzorom Amerikanca Nila Flekmana. Predstava je premijerno prikazana u Kragujevcu, Beogradu i Zenici, a svoju je premijeru u Hrvatskoj imala 31. svibnja u Kazalištu Virovitica.
... Predstava nam neće prikazati ono što se događalo u sudnici nego samo ono što se događa u sobi za porotu. Tu ćemo saznati najvažnije elemente cijelog procesa koji nastoji dokazati kako je mladić ubio svojega oca, a kroz komentare i sudove dvanaest muškaraca različita podrijetla, prošlosti, sadašnjosti, shvaćanja i tumačenja svijeta i života. Dvanaestorica porotnika tako mora odlučiti hoće li mladića osloboditi ili će ga poslati u smrt što je kazna ako se svi slože da je mladić kriv. Slaba obrana, a jako tužiteljstvo stvorili su ogroman prostor za proglašenje optuženoga krivim. Priča teče od završetka suđenja, preko upute sudca do izmjene stajališta oko statusa optuženika. Početni se omjer glasova s jedan nevin nasuprot jedanaest kriv mijenja na dvanaest glasova koji će mladića osloboditi optužbe. Svaki će lik (nitko među njima nema ime, ali ima vrlo dobro izgrađen svoj profil pa gledatelji upoznati s njegovim načinom razmišljanja mogu samostalno likove imenovati kao nasilne, flegmatične, priglupe…) svojim prijašnjim životom, svojim problemima i snalaženjem u prethodnim zgodnim ili nezgodnim situacijama pridonijeti cijeloj priči i pomoći pri rješavanju zagonetke, a time postati više nego važni u igri sa sudbinom jednoga života...

... Scena na kojoj glumci pokušavaju doći do krajnjega odgovora gotovo je prazna. Na njoj su samo ljudi i stolci, za svakoga po jedna. Upravo time redatelj usmjerava pozornost na važnost sadržaja, a ne forme u kojoj bismo se zasigurno izgubili. Iz tog razloga tekst kojega primamo kroz likove junaka koji se bore sa svojim životom, a sada sa tuđim i za tuđi život postaje nam više nego važan, priča više nego zanimljiva, a nakon gledanja dijelimo osjećaj pravednosti – upravo kao da smo i sami odlučili svojom glavom, ali uvjereni dokazima kako osobu treba pustiti na slobodu....

... Posebno se u svojoj ulozi istaknuo Mirko Babić kao prvoga porotnik koji je glasovao za oslobađajuću presudu. Babić je vrlo dobru odigrao ulogu čovjeka za kojeg se tijekom predstave čini da bi sve oko sebe uspio uvjeriti u bilo što. Vješto i razumno prolazeći kroz šumu nerazumijevanja i predrasuda ostavlja dojam snažne osobe i u stvarnom životu, profiliran je kao vođa koji se ne želi nametati i kojega se često ne želi razumjeti, ali ostaje snažan i dosljedan. Igor Golub je također bio vrlo dobar u ulozi oca koji se prepoznaje u procesu u kojemu je i sam porotnik, a kao otac koji također ima problema sa svojim sinom. Ostale uloge također izazivaju pozitivne reakcije. Vrlo dobro odabrana ekipa u kojoj će svaki glas doprinijeti zajedništvu, ali ostati poseban. Glumci tako od svojih malih uloga, posebnih i zapakiranih u brojne osobine svojega lika ostavljaju dojam kao da ne glume već samo iz svoje stvarnosti na scenu prenose ono najzanimljivije...

Vrlo dobra suradnja triju kazališta urodila je dobrom predstavom koju se gleda ne zato da bi se uočila posebnost maske ili scenografije, čak ni priče čiji se misterij razrješava gotovo na početku nego da bi se dobio odgovor na pitanje promjene mišljenja. U središtu priče je čovjek – kako onaj koji čeka odgovor porote, tako i svaki onaj koji tu porotu čini, ali i svaki onaj koji predstavu gleda.
© KAZALIŠTE.hr, 9. lipnja 2012.

OD BITEFA DO POZORJA

Pregled prošle sezone – 2011-2012. u pozorištima Beograda, Srbije i okoline

Piše: Goran Cvetković
... Što se tiče pozorišta van Beograda – imali smo tri fenomenalna fenomena – dva vojvođanska pozorišta na mađarskom jeziku – Kostolanji Deže iz Subotice, sa neumornim Urban Andrašem na čelu i Ujvideki Szinhaz - Novosadsko pozorište iz Novog Sada, ali i Knjaževsko-srpski Teatar iz Kragujevca – to su pozorišta koja su na temelju odličnog promišljanja, mudrog odabira repertoara i vrednog i kreativnog umetničkog rada – postigla neverovatne produkcijske i komunikacijske uspehe. O radu ta tri pozorišta vredi jedino i govoriti, kad se razmatra prethodna sezona u Srbiji, svakako...

... Ali tek je poseban događaj u Srbiji novi život Knjaževsko- srpskog Teatra – nekada imenom Joakim Vujić – u kome se obreo doskorašnji Ministar kulture u Vladi republike Srbije, reditelj, Nebojša Bradić. Njegov lični entuzijazam i ogroman radni potencijal i kapacitet, pokrenuli su ovo sasvim učmalo pozorište iz neverovatne letargije u koju je nepovratno bilo upalo, iz raznih razloga. Predstave koje su se tu napravile – NOĆ U KAFANI TITANIK, po delu Iva Andrića – Bife Titanik, LEPOTICA LINEJNA i DVANAEST GNEVNIH LjUDI u koprodukciji sa nekoliko pozorišta iz regiona, nov način upošljavanja ansambla, povratak publike u pozorište, dalji planovi rada ovog vrednog i samopregornog kolektiva – sve to uliva ogromno POVERENjE u mogućnost prevazilaženja krize u kojoj se nalazimo kao društvo, kao narod i kao država poslednjih godina. Model organizovanja produkcije, izbor repertoara motivacija ansambla i autorskog tima za rad na novim i istraživačkim poduhvatima – sve je to kulminiralo u predstavi koju potpisuje Nebojša Bradić – JEDAN ČOVEK, DVOJICA GAZDA, savremena verzija engleskog pisca Ričarda Bina, dela Karla Goldonija – Sluga Dva Gospodara. U ovoj briljantnoj predstavio videli smo POTPUNO nov – znači neviđen dotle ansambl spretnih i inovativnih glumaca, koje smo inače dotle dobro poznavali i cenili – videli smo ih u novom ruhu i u novom izrazu, igrali su sa neočekivanom energijom i ukusom, tako da je sve prštalo od pozorišnog pozorišta na svetskom nivou, u odličnoj scenografiji koja je bila neraskidivi deo predstave – autora Milivoja Štulovića. Voleo bih da ova predstava ode na evropske festivale i potvrdi svoju ogromnu vrednost među vrhunskim ostvarenjima...

OVACIJE I APLAUZI „GAZDAMA” NA SCENI BDP-A

Uspeh beogradske premijere kragujevačke predstave

Posle velikog uspeha i igranja na „kartu više” na matičnoj sceni kragujevačkog Knjaževsko-srpskog teatra hit predstava „Jedan čovek, dvojica gazda” imala je i zapažen uspeh na svojoj beogradskoj premijeri u nedelju, 28. oktobra na Sceni „Rade Marković” Beogradskog dramskog pozorišta.
Predstava je rađena po tekstu engleskog pisca Ričarda Bina (verzija Goldonijeve drame „Sluga dvaju gospodara”), režirao ju je Nebojša Bradić a istovremeno se sem Kragujevca uspešno igra i na londonskom Vest Endu i njujorškom Brodveju i sada u Beogradu.
U predstavi igraju glumci: Vladan Živković, Sanja Matejić, Saša Pilipović, Miloš Krstović, Isidora Rajković, Aleksandar Milojević, Miodrag Pejković, Katarina Mitrović, Ivan Vidosavljević i drugi, a sastav VIS „Gazde” koji svojim muziciranjem mami aplauze publike i čiji je CD letos objavljen u produkciji kragujevačkog Teatra sačinjavaju muzičari: Vladimir Lazarević, Dragoslav Tanasković, Nikola Milojević i Ivan Filipović.
Poput kragujevačke isto je reagovala i beogradska premijerna publika predstave „Jedan čovek, dvojica gazda” u punoj Velikoj sali BDP-a, posle igre kragujevačkih glumaca pomognutih beogradskim kolegom Petrom Benčinom, odjekivale su salve zasluženog smeha i aplauz, a čuli su se i iskreni komentari „da ljudi ne pamte kada su se tako smejali u pozorištu”.
Zbog velikog interesovanja predstava Knjaževsko-srpskog teatra ponovo je na repertoaru Beogradskog dramskog pozorišta 18. novembra.

RAZIGRANA KOMPOZICIJA

„Jedan čovek, dvojica gazda” BDP

Piše: Željko Jovanović
Premijera predstave u Kragujevcu zanimljiva je iz najmanje dva razloga. Najpre pozorišnoj javnosti i naravno publici, predočen je veoma zanimljiv, savremeni komad pisca koji vešto i s merom, koristi siže Goldonijeve komedije „Sluga dvaju gospodara”.
Poseban značaj ovog komada sastoji se u tome što pisac vešto povezuje, i čini međusobno kopatimbilnim tradiciju komedije del arte, neke vrste preteče takozvane interaktivnosti u teatru, sa onim što zovemo savremeni britanski humor, ma šta to značilo.
Kao drugi zanimljiv podatak ispostavlja se režija Nebojše Bradića koji se ovom predstavom možda prvi put pojavljuje u ulozi reditelja komedije.
U ovoj predstavi on najpre insistira na strpljivom uvođenju publiku u zaplet, na ovom mestu skoro komedije zabune. Potom predstavu, u središnjem delu, prepušta talasu vodviljskog ritma i brzine kojom teče vešta manipulacija glavnog junaka sujetom gazdi, da bi na kraju istrajavao na detaljnom svođenju računa odnosa među junacima ove savremene komedije.
Ova komedija dodatno je relaksirana duhovitim muzičkim pasažima koji vešto podvlače određene asocijacije na vreme i mesto radnje.
Velike saradnike reditelj je imao u nadahnutoj igri ansambla, pre svih Miodraga Pejkovića kao nosioca i lokomotivu ove razigrane kompozicije. Pored njega kao preciznu i jasno razvijenu liniju svog lika ostvario je Petar Benčina, dok je Milić Jovanović ostvario pantomimsku bravuru.

Blog / PREMIJERA U KNJAŽEVSKO-SRPSKOM TEATRU

Don't miss out on this blog message!.

Hey, I found this interesting blog on Netlog: http://en.netlog.com/miljkoviczoran/blog/blogid=13697579 Check it out! Cheers, Zoran Miljkovic

PREMIJERA U KNJAŽEVSKO-SRPSKOM TEATRU

Tweets from @strujajoe/knjazevsko-srpski-teatar

MOJE BIVŠE, MOJI BIVŠI 
6. novembar 2012. godine

Druga premijera ove sezone u kragujevačkom Knjaževsko-srpskom teatru biće izvedena u utorak, 6. novembra na Velikoj sceni „Joakim Vujić”. Reč je o komadu engleskog autora D. C. Džeksona „Moje bivše, moji bivši” (u originalu „Moja romantična komedija”), režija, adaptacija teksta, scenografija i izbor muzike Slađana Kilibarda.
U podeli igraju kragujevački glumci Miloš Krstović (igra ulogu Toma), Isidora Rajković (Ejmi), Katarina Mitrović (Saša) i Dušan Stanikić (Kalvin), kao i njihova mlada koleginica „gostujuća” glumica iz Beograda Nađa Maršićević koja tumači lik Alison.
Komad je preveo naš poznati prevodilac Đorđe Krivokapić, a na spisku saradnika Slađane Kilibarde nalaze se još Saša Đorđević (asistent scenografije), kostimograf Jelena Janjatović i stručnjak za scenski pokret Nebojša Gromilić.
Kragujevačka publika imala je nedavno prilike da se upozna sa rediteljskim radom Slađane Kilibarde, prvo na „Joakimovim danima” kada je izvedena njena predstava „Pišonja i Žuga” i na nedavno završenom 7. JoakimInterFestu „Ne mo’š pobeć’ od nedelje”, obe u izvođenju glumačkog ansambla Narodnog pozorišta „Toša Jovanović” iz Zrenjanina.

MAMA: A zašto ste raskinuli?
TOM: ZBOG BRZOG TEMPA MODERNOG ŽIVOTA!!!!!
Trenutno interplanetarni hit „Somebody That Used To Know” australijskog pevača Gotyea (i pevačice Kimbre), bio je inicijalna kapisla za „plovidbu” kroz ovaj naoko jednostavan, ali značenjski i strukturalno veoma usložnjen dramski tekst mladog škotskog dramatičara D.C. Jacksona. Iako označen kao komedija, za mene je kao redatelja pri prvom čitanju imao i snažnu dramsku strukturu, čak pomalo i neke elemente melodrame, tako da sam u radu s glumcima, uz suptilni pristup komici ovog teksta, pokušala da unesem i moje lične stavove o tome na koji način i kako se u današnjem vremenu doživljava LJUBAV, kako žive mladi ljudi vezani za par punktova oko kojih se odvija njihova egzistencija, koliko smo barijerama (koje izgledaju poput stubića u nekom muzeju ili na crvenom tepihu) odvojeni jedni od drugih, kako percipiramo naše roditelje (ili oni nas) i kako tretiramo pitanje vlastitog roditeljstva tj. činjenice da jednog dana (možda) treba da postanemo roditelji, ne samo da bi produžili vrstu, već i obogatili svoje tehnološkim dostignućima i opštim otuđenjem ISPRAŽNJENE ŽIVOTE.
Slađana Kilibarda, režija, adaptacija teksta, scenografija i izbor muzike

NAGRADE 7. JOAKIMINTERFESTA

Nagradu za najbolju predstavu u celini dobilo je Ujvideki sinhaz / Novosadsko pozorište za „Marat The Sade“ Petera Vajsa u adaptaciji i re žiji Andraša Urbana. „Marat The Sade“ predstavlja presek istorije novog veka obeleženog krvavim revolucijama i snažnim društvenim previranjima kroz jedinstveno izvođenje pozorišnog ansambla u kojem su režija i gluma jedno telo. Rediteljska ideja je nadgrađena snažnom i kompleksnom glumom. Ekspresivna, višeznačna, „Marat The Sade“ je inventivan, hrabar teatarski iskorak.

Nagradu za najbolju režiju osvojio je Vladimir Milčin za „Čekajući Godoa“ Semjuela Beketa u izvo đenju Turskog teatra iz Skoplja. Milčin je, analitično, sa svakom mikroradnjom, otkrio nov kolorit I poeziju u Beketovom tekstu. Reljefni način na koji prikazuje večitu ljudsku borbu za smisao je višeznačan i filozofski. Milčinova režija sa snažnom, humanističkom porukom, predstavlja angažova ni politički teatar u novom svetlu.

Nagradu za naj bolju žensku ulogu dobila je Maja Blagovič za uloge Unuke, Azijke, Mrava i Prodavca u „Zlatnom zmaju“ Rolanda Šimelfeniga u režiji Januša Kice a u izvođenju Slovenskog stalnog gledališča iz Trsta. U „Zlatnom zmaju“ je rediteljski koncept bio da je gluma glavno oruž je. Maja Blagovič je suvereno vladala svojim glumačkim oružjem transformišući se i kombinujući broj na glumačka sredstva. Blagovičeva je uspela da u malim dramskim segmentima ostvari snažno scensko prisustvo.

Nagradu za najbolju mušku ulogu dobio je Romeo Grebenšek za uloge Dede, Azijca, Kelnerice i Cvrčka u „Zlatnom zmaju“ Rolanda Šimelfeniga u režiji Januša Kice a u izvođenju Slovenskog stalnog gledališča iz Trsta. Grebenšek je, prezentujući umetnički senzibilitet na emotivnim antipodima, gracilnost Cvrčka s jedne i oronulost i nemoć Dede s druge strane, pokazao visok stepen umetničke zrelosti, naizmenično proživlja vjaući ulogu i igrajući s distancom.

Nagradu za vizuelnost osvojio je Ujvideki sinhaz /Novo sadsko pozorište za „Marat The Sade“ Petera Vajsa u adaptaciji i režiji Andraša Urbana. Potpuni vizuelni do življaj koji predsta va nudi sadr ži preciznu i te atarski promišljenu upotrebu svih pozorišnih sredstava: svetla, scenografije, kostima, šminke, mizanscena. Predstavljena na inventivni način, tela glumaca takođe čine elemente ekspresivne scenografije.

Specijalnu nagradu osvojila je predstava Pismo iz 1920, prema istoimenom zapisu Iva Andrića Bosanskog narodnog pozorišta iz Zenice u režiji Olivera Frljića. Pismo iz 1920. prelazi granicu između pozorišta i života. Zajednički autorski projekat reditelja i glumaca, Pismo iz 1920. je žestok, beskompromisan društveno-politički izazovna cionalizmu, ksenofobiji, homofobiji i klerofašizmu i poseduje osoben estetski i umetnički senzibilitet.

Brave and Sharp Repertoire of Joakiminterfest Got a Great Reception from the Audience

Today in the City Hall the reception was hosted for a selector, jury members, leader of round tables of this year’s “ Joakiminterfest “. The reception in their honor hosted by Sasa Milenic, President of the City Assembly, was about the concept of this year’s festival as well as about the receptions from the audience of selected performances.

It is very important that the city recognized the importance of this kind of festival. It’s an important step nowadays when everything diminishes and leads to pure minimalism, to recognition. You allowed yourself that luxury to have so many guests who should be met, hosted, fed and given theater lights to show their best. I congratulate you on that and I think that you have become leaders in Serbian culture - Djurdjija Cvetic, an actress and a jury member, said.

According to Primus Babler, Slovenian director and also one of the jury members, this festival shows that “ tough performances “ by the choice of selector of this year’s festival, a brave and sharp repertoire communicates well with the audience in Kragujevac, which is probably the credit of previous festivals.

President of the City Assembly thanked the present for their contribution to this year’s “ Joakiminterfest “ held within October Festivities, and which can be classified into such cultural programs which affirm the city, its culture and developing politics, and increase the meaning of the antiwar message being sent from Kragujevac.

Nebojsa Bradic, Art Director of Princedom - Serbian Theater, attended the reception during which he thanked  the city of Kragujevac since it recognized the importance of the festival and supported it in these difficult times.

GAZDE NAJBOLJE NA ŠABAČKOM PRAVOM PUTU

Baš na sam dan otvaranja ovogodišnjeg JoakimInterFesta u kragujevačko pozorište pristigla je još jedna dobra vest. Predstava Knaževsko-srpskog teatra Jedan čovek, dvojica gazda, proglašena je za najbolju na šabačkoj pozorišnoj reviji Teatar na pravom putu. Kragujevačko pozorište nastupilo je na ovoj, osmoj po redu reviji kojom šabačko pozorište tradicionalno obeležava početak sezone, prošle nedelje, 2. oktobra odmah posle zapaženog učešća na „Tuzlanskim pozorišnim danima”. U žiriju šabačke manifestacije „Teatar na pravom putu” bili su Lilijana Ivanović, Marijana Isaković i Kata Jugović.
Veliki svetski pozorišni hit „Jedan čovek, dvojica gazda”, koga je po tekstu Ričarda Bina režirao Nebojša Bradić biće odigran u čast nagrađenih na zatvaranju 7. JoakimInterFesta na matičnoj sceni 16. oktobra a imaće i svoju beogradsku premijeru u Beogradskom dramskom pozorištu 28. oktobra.

JOAKIMINTERFEST

OBRAZLOŽENJE SELEKTORA
Međunarodni Pozorišni Festival – JOAKIMNTERFEST ima zavidnu tradiciju i do sada je ispunjavao svoju funkciju – Kragujevac je bio domaćin mnogim značajnim pozorištima i predstavama iz inostranstva i Srbije. Kao i do sada, i ove godine bi trebalo da se ostvari susret domaće publike i izabranih predstava iz pozorišta zemalja okruženja i najznačajnijih predstava pozorišta Srbije. Formirajući ovogodišnji repertoar Festivala, iako sam kao selektor primio taj zadatak tek pre kratkog vremena, oslonio sam se na poznavanje repertoara pozorišta Srbije, zemalja okruženja, ali i na trajne kontakte ostvarene dosadašnjim radom Festivala.
Osnovni cilj moje selekcije bio je da se na ovaj – festivalski način – nastavi i podrži ideja pozorišnog koncepta Knjaževsko-srpskog teatra, pokrenuta radom novog Umetničkog direktora Nebojše Bradića – a to je – POVRATAK PUBLIKE tako što će joj se prikazati dobre, slojevite, razigrane, maštovite, estetski razvijene predstave, koje se istovremeno bave značajnim javnim i društvenim temama. Želim da kragujevačka publika vidi predstave koje sam već video i kao kritičar pozitivno ocenio, a imale su potvrdu kvaliteta i na drugi način.
Tako sam došao do repertoara koji vam predstavljam, a njegove osnovne karakteristike su već pomenute – pozorišno bogatstvo izraza, razumljivost i privlačnost za široku publiku, pozorišne poznavaoce i sladokusce, istovremeno. Teme predstava će biti grupisane oko pojmova vezanih za otpor prema raznovrsnim nepravdama u društvu – pre svega za razmatranje novonastale ponižavajuće situacije radnika u novom kapitalizmu – (RADNICI UMIRU PEVAJUĆI-RADNIČKA HRONIKA-ZLATNI ZMAJ), a kao druga važna grupa tema je protest protiv zloupotrebe pojedinca za nametnute i opasne ciljeve vlastodržaca – pre svega u smislu ratne manipulacije osećanjima – (POŠTO JE PAŠTETA-PISMO IZ 1920- MARAT THE SADE). Treća grupa tema vezana je za lična nesnalaženja i permanentnu bolest društva, zbog raznih vrsta eksploatacije i zloupotrebe od strane moći i moćnika – (ČEKAJUĆI GODOA- NE MOŠ POBEĆ OD NEDELJE-TERAPIJA- KROJCEROVA SONATA).
Verujem da će ovako sastavljen repertoar, u kome su zastupljene i komedije i drame i tragedije – imati značajnog odjeka kod publike – da će potvrditi značaj pozorišta kao ustanove i kao sklopa vrednosnih i značenjskih odrednica, a da će poslužiti i kao mera poređena sa već ionako dobro sklopljenim repertoarom kragujevačkog pozorišta, a da će glumcima biti plodna inspiracija za još više umetničkog istraživanja. Želeo bih da Knjaževsko-srpski tetar nastupi van konkurencije, igrajući za nagrađene goste – sa predstavom koja u sebi nosi sve karakteristike ovogodišnjeg Festivala – JEDAN ČOVEK, DVOJICA GAZDA.
Nadam se da će se uspostaviti predviđena komunikacija između gostujućih ansambala i domaće publike, preko ovih scenskih dela koja su meni, dok sam ih gledao, značila iskreni prodor u zanimljivo i društveno aktivno pozorište.